27 nov 2013

O cometa Ison

Ison é un cometa descuberto por uns astronomos rusos o ano pasado. Ao principio aseguraban que
ia ser o cometa do século por o seu brilo e por ser o primeiro do seculo, mais uns científicos e astronomos demostraron que iso non era certo.
Entre este mes e o seguinte deixararase ver a simple vista porque vai a achegarse ao
sol, despois de dar unha volta completa ao sistema solar.

Para conseguir velo a simple vista hai qué:
Mirar cara o ceo entre as seis e as sete e quarto da mañá, nun sitio onde non haia contami-
nación luminica (pouca luz artificial) cara o leste ou surleste máis ou menos. Distinguese
por que emite unha luz moi intensa de cor amarela e laranxa.

Eu vinno dende a miña casa o luns 25 e tamén ao dia seguinte, martes 26.
Foi moi interesante poder miralo, e paga a pena erguerse cedo, ainda que despois
aia que ir ao colexio.Iso sí, ai que ir moi abrigado!







            Néstor

10 nov 2013

A visita do astrónomo Severino

O día 9-10-13 veu á nosa clase un astrónomo chamado Severino a darnos unha charla de astronomía. Explicounos moitas cousas relacionadas coa bóveda celeste, como por exemplo a maneira de situar os catro puntos cardinais (norte, sur, leste e oeste), de día guiándonos polo Sol e de noite pola estrela polar.

 
 Orientándonos


A continuación ensinounos unha maqueta circular que representaba a atmosfera, e con iso explicounos os percorridos que fai o Sol (equinoccios, solsticio de inverno e solsticio de verán). Tamén nos amosou cómo saen e se meten as estrelas, e observamos que no ecuador hai unha estrela que non se chega a meter tralo horizonte. Todo isto respondeunos a algunhas preguntas que tiñamos preparadas.
 

Maqueta bóveda celeste



Sistema Terra-Lúa







Despois Severino explicounos cousas sobre o sistema Terra-Lúa. Construiunos un modelo a escala co que se poden observar os eclipses de Lúa. Para facelo a escala tivo que facer unha serie de cálculos para saber qué diámetro darlles á Terra e á Lúa e para saber a distancia á que tiñan que estar unha da outra.




       
Falounos de distintas ideas sobre o universo, cunha morea de datos curiosos:
  1. Se no ceo nocturno vemos unha luz intensa, probablemente sexa un satélite artificial, que logo irá baixando de intensidade por entrar na sombra da Terra.
  2. Algo que ilumina moito tamén pode ser a Estación Espacial Internacional.
  3. Ó que lle chamamos "estrelas fugaces" non son estrelas, senón micrometeoritos.
  4. O Sol e a Lúa a simple vista vénse do mesmo tamaño a pesar de que o Sol é moitísimo máis grande, porque a Lúa está moito máis preto da Terra.
  5. A galaxia de Andrómeda é a máis cercana á Terra e está a unha distancia de 3.000.000 de anos luz.
  6. Existen centos de planetas fóra do Sistema Solar xirando ó redor doutras estrelas.
Nós, uns días antes, estiveramos plantexando unhas preguntas para facerlle:
  1. Se no espazo non hai osíxeno, cómo prende o Sol?
    Prende por reaccións que hai dentro das estrelas.
  2. Se o eixo da Terra non estivese inclinado, qué pasaría coas estacións?
    Non existirían as estacións.
  3. Por qué a Lúa ten que ver coas mareas?
    A Lúa tamén atrae á Terra pero o que máis fácil lle resulta é atraer o líquido.
  4. Por qué parpadean as estrelas?
    Polos movementos de aire a distintas temperaturas na atmosfera terrestre, que fan que se retorzan os raios de luz. Vistas dende o espazo, as estrelas non parpadean. Os planetas non os vemos parpadear dende aquí abaixo porque están moito máis preto e vénse algo máis grandes.

24 oct 2013

Selenita

En clase estuvimos hablando de nuestro satélite Selene y de aquí vino el tema de la Selenita. El nombre de Selenita viene del griego, selēnē, "luna".
Se llama así porque, según una leyenda de Europa Central, los cristales se forman en luna creciente. En la antigüedad, sustituían al vidrio. En la actualidad, la selenita se extrae de canteras y se usa como yeso común.

La Selenita  es una variedad de sulfato de cal, un mineral muy común en rocas sedimentarias. Es uno de los primeros minerales en formarse por la evaporación de agua marina en los lagos y mares cerrados. Podríamos decir que es una extraordinaria "sal de la tierra".
Químicamente es sulfato de calcio hidratado.
El componente más presente en su estructura es el agua. Tiene una transpariencia especial, glacial, fina, estriada y muy delicada.
Se distingue de los demás minerales por su suavidad.







15 oct 2013

Admitíronnos no Proxecta "Cine en curso"!!!!


Nunca hai que perder a fe no que podes conseguir!!! E vós tiñades máis fe ca min, iso está claro!!  Que si profe, que o imos conseguir! Se ti fas o proxecto está feito! Eu, dubidosa. Era moi, moi difícil. :-(  Na convocatoria indicaban que só darían un Proxecta "Cine en curso", modalidade Documental, a 4 colexios de Galicia.

E...

CONCEDÉRONNOS O PROXECTA "CINEANDO ILUSIÓNS"!!!!


Co cal, preparádevos para aprender moitísimas máis cousas sobre cine das que estamos estudando, xa que virán expertos/as, cineastas, a darvos uns obradoiros sobre o tema ó cole. As profes Rosana, May, Montse e eu, participantes no programa, teremos que ir a Coruña a formarnos sobre esta temática. Por último, e o máis emocionante, é que rodaredes unha curtametraxe sobre un oficio antigo que será proxectada en Coruña. 
Que vos parece??? Estades tan entusiasmados coma nós!!?? Iso espero!!!

Vémonos mañá, pequenos-grandes cineastas!!!

Compartiremos a ilusión de Totó, como vimos na película "Cinema Paradiso"


Podedes ver o proxecto presentado na imaxe da película "Viaxe á Lúa, de G. Méliès, á dereita desta entrada. Tamén na pestana "Cineando ilusións".

11 oct 2013

VIAJE A LA LUNA DE GEORGES MÉLIÈS

Georges Méliês, nacido el 8 de Diciembre de 1861, muere el 21 de Enero de 1938. Fue un ilusionista y mago francés que, tras dar a conocer su atractiva magia, se dedicó al arte del cine.

"Viaje a la Luna" de Georges Méliès fue uno de los primeros cortometrajes que se hicieron en la historia del cine. Está basado en el libro "De la Tierra a la Luna" de Julio Verne. Trata de unos astrónomos que deciden ir a la Luna por lo tanto construyen un proyectil cilindrocónico para viajar a nuestro sátelite Selene, tripulado y propulsado por un enorme cañón. Una escena muy famosa de su película es la de la Luna con una bala clavada en un ojo.

Georges Méliès

Escena de "Viaje a la Luna"

Hacemos nuestro propio guión de cine:

En clase la profe nos propuso hacer un guión de cine por parejas sobre la escena en la que los astrónomos discuten:
  1. Hicimos la descripción de la escena, es lo que ve y escucha la cámara. Ej.: Los astrónomos escuchan y atienden al astrónomo jefe.
  2.  Elaboramos el encabezado de la escena, es el lugar y el momento en que se desarrolla.
    Ej.: INT. Observatorio -Noche. 

  3.  Escribimos la descripción de los personajes.
    Ej.: ASTRÓNOMO JEFE, 47 años, le tira libros al astrónomo que se revela.

  4. Por último redactamos el diálogo de los personajes utilizando las acotaciones. Éstas ayudan a determinar el tono o la intención con que debe ser dicho un diálogo.

    Ej.: ASTRÓNOMO JEFE
     (Nervioso)
    -Dentro de tres días viajaremos a la Luna.
      



27 sept 2013

O CINE NA ÉPOCA DOS NOSOS AVÓS

  

Na clase,fixemos un traballo sobre como viviron a experiencia do cine os nosos familiares.

As salas  eran moito máis grandes e fermosas que as de hoxe en día. Pero fomos máis alá e descubrimos que había dúas plantas, o galiñeiro (situado arriba,sentábanse en bancos) e a butaca (abaixo,con asentos de veludo vermello).
 
O cine valía moi pouco diñeiro, o prezo máis baixo do que nos falaron foi de 3 patacos (30 céntimos de peseta). Se ías co teu noivo, o que pagaba a entrada era el. Non podías ir soa coa túa parella porque o cine era moi escuro e ... Por iso levabas amigas para que fixesen de carabina.

As condicións hixiénicas das salas eran deficientes,por iso había pulgas e ratas, e as butacas estaban cheas de cunchas de pipas, papeis...

Antes de comezar as películas, na época da Ditadura, poñían o NODO, que era propaganda do réxime franquista. As películas eran moi longas, por iso, ás veces, poñían descansos para ir ó baño. Tamén nalgúns cines había sesión contínua, proxectando películas sen parar.

Os nosos avós cada vez que ían ó cine sentían pracer,gañas de volver, sastifacción e felicidade.

Lástima non poder vivir nesa época.
Seguramente gustaríame moito a experiencia!!!


10 jun 2013

                             Charla de remo                              

Este xoves, 6 de xullo, viñeron á Rúa uns chicos do clube de remo Vila de Cangas a darnos unha charla sobre este deporte náutico.
Chegaron a ixo das 13:00; instalaron os ergómetros, uns aparatos que semellan a actividade que fan os  remeiros no mar, e prepararon o canón para proxectar unha presentación.                                
aquí tedes unha imaxe de un ergómetro.


Logo chegamos nós e proxectáronnos a presentación na que explicaba os tipos de barcos: batel, traineriña e trainera, esta última é a máis coñecida.


Tamén nos falaron de que hai dous tipos de palas; o patrón leva unha pequena que lle axuda a xirar e as dos remeiros son alargadas e feitas para remar. Os bancos destes barcos son fixos e pequenos, o que os fai moi incomodos. Por último, deixáronnos usar os ergómetros. Neles fixemos carreiras conectando un cable  nesta maquina e  todo o exercicio que faciamos se reflexava na pantalla nunha carreira virtual.
O pasamos xenial!!

Internet: ¿diablo ou anxo?

O venres, día 7 de xuño, veu unha especialista en informática a darnos unha charla sobre os perigos de internet:


  • Pornografía infantil.
  • Virus.
  • Gmail.
  • Facebook.
Pornografía infantil:

Contounos que había persoas que se facían pasar por xente máis xove do que eran en realidade para chatear con menores de idade e conseguir que os nenos/as lles manden fotos, a ser posible sen roupa.

Virus: 

Díxonos que había un virus que copiaba as cousas da carpeta de descargas e enviáballas ós teus contactos.
Hai virus que tamén se poden transmitir por correos, por iso é mellor que cando nos chegue un correo que non sabemos de quen é, o eliminemos directamente porque nos poden estar mandando un virus.

Gmail: 

Hai que ter moito coidado co gmail porque hai xente que se fai pasar por famosos, por iso se alguén que non coñeces añadeche é mellor marcar ese correo como spam.

Facebook: 

Contounos que hai que ter moito coidado co que se pon no perfil porque ,por exemplo, podes poñer de xove: ¡¡gústame moito ir de festa!! e se cando xa creceches e queres conseguir un traballo se miran o teu perfil e len iso igual non che contratan porque pensan que eres unha persoa que non se tomaría en serio o seu traballo.

Foi unha charla moi interesante!!!!!!!!

29 abr 2013

La vuelta al mundo de un forro polar rojo.

LA VUELTA AL MUNDO DE UN FORRO POLAR ROJO.
,


Estes días estibemos lendo un libro que explica moi ben o tema da globalización. Principalmente tratase da fabricación de un forro polar, dende as materias primas ata o seu desguace.

 Na parte que estamos lendo agora tratase da estraccion e utilidad del petroleo, neses lugares explotan os traballadores e paganlle entre 150 e 250 €.

 O buque cisterna que leba o petroleo que  pode chegar a lebar 125 toneladas de petroleo. Nunha escena do libro os traballadores estan en folga, lebaron 21 persoas ó calavozo os interrogaron e os deixaron sair.

 Fai pouco caiu un edificio en Bangladesh e morreron centos de personas e estaban obligados a traballar aunque sabian que o edificio caeriase dun momento a outro. No libro explica a dramatica situacion na que traballan miles de persoas.


28 abr 2013

El fantasma de cantervil

                             
 EL FANTASMA DE CANTERVIL

El Jueves día 25 de Abril la madre de Candela ( Carolina) vino a contarnos unos capítulos de un cuento que se titula ``El fantasma de Cantervil´´. Carolina lo leyó muy fluido y leyó mientras acompañaba con la mano.  Os voy a resumir un poco la historia:

Esta historia trata de una familia estadounidense rica que se muda a un castillo. Les advirtieron de que en el castillo vivia un fantasma pero ellos dijeron que no les daba miedo.

 Cuando la familia llegó a la biblioteca vieron una mancha de sangre en el suelo, la mujer horrorizada ordenó que la borraran pero la criada dijo que era imposible, pero el hermano mayor sacó una barrita del bolsillo que borró la mancha en un plisplás.

Al día siguiente cuando la familia se despertó se encontraron con la mancha en la biblioteca, el hermano le volvió a dar con la barrita y la mancha volvió a desaparecer. El padre por la noche  cerró la biblioteca. Pero al día siguiente la mancha volvía a estar. Al tercer día también , al cuarto igual y así sucesivamente. Aun así no les asustaba. El fantasma intentaba por todos los medios asustar a la familia americana pero nada, no lo conseguía de ninguna manera. Al  final acabas cogiendo cariño al fantasma y te da pena que no sea capaz de asustar a la familia.

Lo malo es que Carolina no nos leyó el final del cuento y nos dejó a todos con la intriga.

La madre de Candela leyendo
Los niños/as de clase atendiendo

21 abr 2013

Entre a vida e a morte

Dende fai tempo na clase falamos da narración e de como mellorala, para iso fixemos unha especie de recomendacións que nos facilitan á hora de redactar un escrito, entre as cales falamos de como documentarnos.

 A mestra fai pouco mandounos escribir un texto sobre " Caperucita en Manhattan ". Andrea fixo uso da súa  marabillosa mente (non é a única, claro) para documentarse sobre en que ano estaba en construción un rañaceo, xa que a súa narración contaba con un. Tamén se documentou sobre cousas ás que nos quedariamos mirando todo o día, mais non falo de monumentos, senón que falo de actividades perigosas, persoas sentadas a unha altura de 260 metros e oscilando entre a vida e a morte.




O reporteiro Charles C. Ebbets fixo uso da prensa para denunciar as precarias condicións de seguridade nas que traballaban estes homes nos anos 30. Basta con buscar en internet para toparse cunhas fotos incribles, aquí vos traio unha pequena mostra. 

                                                 

14 abr 2013

A chegada de Diego

O 27 de marzo do 2013 naceu o meu irmán Diego. Agora vouvos contar un pouco cómo pasou todo. Souben que a miña nai (Susi) estaba embarazada o 9 de agosto de 2012, dous días despois de que se enteraran ela e máis Martín. Cando me deron a noticia emocioneime e púxenme moi contenta, porque sempre desexara ter un irmán ou unha irmá. A miña nai sempre me dicía que non ía poder ser por varios motivos, pero ó final sucedeu.


Co paso dos meses, á miña nai comezou a medrarlle a barriga e pronto vimos as imaxes das ecografías, dende a primeira de setembro ata unha en 3D de xaneiro na que xa lle puidemos ver con detalle a cara e a piroliña.





En febreiro chegaron as contracións, que obrigaron á miña nai a parar de traballar. E aínda que en principio non tocaba ata abril, na terceira semana de marzo houbo que ingresar no hospital. Alí, apurando o tempo antes do parto, entre a miña tía Patri e eu pintámoslle unha cara na barriga, como xa se fixera anos antes coas barrigas que nos levaban a min e ó meu primo Mario.


Finalmente programaron unha cesárea para o mércores 27, antes dos festivos da semana santa. Diego naceu sen complicacións ás 10.20 da mañá, e todos fomos a miralo con alegría. Para min foi un acontecemento xenial, que case non podía crer.


Á volta das vacacións, conteilles a boa nova ós meus compañeiros da clase de 5º, e a profe Ana tivo unha grande idea: que cada un lle fixera a Diego un debuxo dándolle a benvida, xunto coas felicitacións para min, para a miña nai e para Martín. Foi un regalo emocionante para todos nós, un detalle xenial polo que vos estamos moi agradecidos.


E aquí estamos, desfrutando de cada día entre choros, sonecas e cambios de pañal.





15 mar 2013

Hora de ler: Historia dunha gaivota e o gato que lle ensinou a voar

Como hoxe quedastes moi intrigados/as polo final do libro "Historia de una gaviota y el gato que le enseñó a volar", de Luis Sepúlveda, aquí o tedes. Grazas a Xose pola súa axuda técnica!!! :-)




Pincha na imaxe para ver máis grande (páxinas 124 a 138).

8 mar 2013

8 de marzo, Día internacional da muller


Se fas clik nesta imaxe poderás acceder á páxina de El País onde poderás consultar como evolucionaron os dereitos das mulleres ó longo das décadas, dende 1910 ó 2010. ANÍMADEVOS A FACER ALGÚN COMENTARIO!!!



4 mar 2013

  A SEGUNDA GUERRA MUNDIAL

A segunda gerra mundial foi unha das peores cousas que lle pasou a este planeta, sobre todo polas matanzas e a destrución do entorno. Pero tamén foi un gran avance tecnoloxico.
  • Comezou:  1 de setembro do 1939
  • Rematou:  2 de setembro do 1945
  • Cando Hitler subiu ao poder: 30 de xaneiro de 1933 xusto 6 anos antes.
  • Por que comezou? porque as potencias aliadas querian defender a Polonia anexión de alemania (potencias aliadas son: Rusia, Francia, Gran Bretaña, E.E.U.U ).
  • Cales son os países enfrentados: principalmente Alemania, Polonia, Rusia, Francia, Gran Bretaña, Italia, Xapón e E.E.U.U.  
  • Resultado: Victoria completa dos aliados con rendición incondicional de todas as potencia do eixe.
  • Consecuencias:
    • Surximento dos Estados Unidos de América e da Unión Soviética como superpotencias.
    • Creación das esferas de influencia do primeiro Mundo e do segundo Mundo en Europa que derivaron na Guerra Fría.
    • Inicio de un proceso de descolonización mundial.
    • Creación das Nacións Unidas. 
Unha das cousas que me inpresionarón foron que aos soldados e os xefes "bos" tiñan cada un unha lápida, en cambio os sodados "enimigos" tenían unha lápida por cada catro persoas, aún por encima os soldados inimigos tiñan as lápidas feitas de granito a pedra máis vulgar e os soldados "bos"tiñan unha lápida moi coidada e de marmole branco.

21 feb 2013

A 2ª guerra mundial, a razón da senrazón

Hoxe, 21 de febreiro de 2013, Martín López Nores, familiar de Andrea, veu falarnos á clase de 5º dun tema moi, moi interesante: "A 2ª guerra mundial"

Todo comezou cando en Atención Educativa visionamos a película "El gran dictador" de Charles Chaplin, nela faise referencia ás dúas grandes guerras, 1ª e 2ª. Era imprescindible preguntarse: que razóns tan poderosas poderían levar ó mundo a embarcarse en dúas guerras globais, co coste humano, económico e medioambiental que  isto suporía para todo o planeta?


Buscamos información, puxémola en común. Foi entón cando Martín, sabedor da nosa curiosidade, prestouse para darnos unha charla onde contabamos con que nos aclarase algunhas dúbidas que se nos presentaban. 

Este luns o cine-fórum versou sobre a longametraxe "La vida es bella", queriamos contextualizar algo máis a temática. Reflexionamos sobre as razóns e as senrazóns: a razón do título, as razóns que levaron a Hitler á limpeza étnica (A razón da senrazón...*, como dicía Don Quixote), as razóns que levaron ó pai ó sacrificio que fixo polo seu fillo...


E, por fin, hoxe, Martín deleitounos cunha magnífica exposición, cercana, clarificadora, atractiva visualmente e bordada cunha rede de ideas perfectamente tecidas. En fin, un agasallo para todos nós!!
Invitámosvos a gozar dela neste enlace (facede clik na imaxe)




Grazas, Martín pola túa xenerosidade, por querer compartir con nós o moito que sabes. Como ti ben dis: 
"Sólo el conocimiento hará que podáis construir un mundo mejor"



*"La razón de la sinrazón que a mi razón se hace, de tal manera mi razón enflaquece, que con razón me quejo de la vuestra fermosura" (El ingenioso hidalgo Don Quijote de la Mancha, Capítulo I)

8 feb 2013

UN GRAN CARNAVAL


El viernes día 8 de febrero al llegar al colegio antes de hacer el carnaval estuvimos corrigiendo deberes de matemáticas. A las 11:30 preparáramos toda la comida que llevamos de nuestra casa. Al acabar de comer fuimos al recreo y después  hicimos el carnaval a la una de la tarde, estuvimos poniéndonos los disfraces y las caretas.
 Al salir al recreo todos los cursos dimos una vuelta por  la Pedreira
 lanzando confeti por los aires. Al llegar al colegio fuimos a la pista de fútbol y todos los cursos    cantamos y bailamos canciones. La canción que más me gusto fue la nuestra que se llamaba moucho style.
Antes de irnos estuvimos viendo como se quemaba el muñeco con nuestros trajes de buhos.
fue el mejor carnaval del mundo.

31 ene 2013

"Armarse de Paziencia"

"Eu boto granadas cando algunha vez contesto mal ás persoas que menos o merecen. Ás veces protesto por causas que, despois dun rato, xa non lles dou tanta importancia. Debo armarme de Paziencia e converter as granadas en bulbos dos que saian flores"  (Andrea)
  30 de xaneiro, día da Paz

29 ene 2013

excursión a Vigo martes 15-1-2013

EXCURSIÓN



O martes día 15 os nenos /as de quinto e sexto curso fomos de excursión a  Vigo, a Naturnova, un centro onde che ensinan cousas sobre a natureza. Tivemos que facer 4 grupos, o primeiro foi nun submariño  dende onde se vían as diferentes especies de animais que había na Ría de Vigo. O segundo grupo foi a unha sala onde che ensinaban cousas do universo: os movementos que fai a terra, os planetas... O terceiro e cuarto grupo foron ver cousas do noso planeta, o home e o seu medio. Déronnos unha ficha onde tiñamos que poñer o que aprendiamos de cada sala. Máis tarde fomos ver un concerto no que os seus participantes ensináronnos que non se toca música só con instrumentos, senón que tamén podemos expresar a música de mil maneiras: co noso corpo, cun lapis, cun anaco de cartón, cunha tixola, cunhas botellas...                                                                         
                                                                   OPINIÓNS                                                                        

NATURNOVA: Gustoume moito porque coñecín moitas cousas sobre o noso planeta, en especial o submariño porque aprendín especies de animais da Ría de Vigo.

CONCERTO: Para min foi marabilloso, tocar así de ben é moi difícil. Tamén me gustou porque nalgunhas partes era divertido.

19 ene 2013

KAFKA E A BONECA VIAXEIRA


É un libro que trata dunha nena que perde a sua boneca (Brixida) e Kafka, un escritor moi famoso, a axuda. Kafka, para tranquilizar á pequena, dille que é un carteiro de  bonecas e que recibe cartas de Brixida. A primeira carta ben de Londres e pidelle perdón a Elsi por marchar sen despedirse. A medida que pasa o tempo, Kafka segue escribíndolle cartas, facéndose pasar pola boneca. Un día a nai da nena foi ao parque, falou con Kafka e díxolle que fixo un gran traballo pero que non pode seguir escribindo a Elsi eternamente.